جستجو
برای جستجو متن مورد نظر وارد کنید و Enter بزنید برای بستن Esc بزنید.
داکر یک پلتفرم نرم افزاری برای ساخت اپلیکیشن‌های مبتنی بر Container است. محیط‌های اجرایی کوچک و سبک که به طور مشترک از هسته سیستم عامل استفاده می‌کنند اما در عین حال در یک محیط ایزوله و کاملا جدا از هم قرار دارند. هر چند مفهوم container یا نگهدارنده از مدت‌ها قبل در حوزه IT مطرح بود اما داکر به عنوان یک پروژه متن باز در سال ۲۰۱۳ معرفی و عرضه شد. در واقع داکر باعث شد container جان تازه ای بگیرد و دوباره محبوب شود. توسعه نرم افزار به سمت استفاده از Container و میکرو سرویس‌ها رفت و بعدها به عنوان توسعه ابری یا Cloud-native Development شناخته شد.
کانتینرها نوعی از مجازی‌سازی سیستم‌عامل هستند. یک کانتینر تکی ممکن است برای اجرای هرچیزی، از میکروسرویس کوچک یا فرایندهای نرم‌افزاری گرفته تا برنامه بزرگ‌تر، استفاده شوند. در هر کانتینر، تمامی فایل‌های اجرایی، کدهای باینری، کتابخانه‌ها و فایل‌های موردنیاز برای پیکربندی قرار دارد. با‌این‌حال، درمقایسهبا رویکرد مجازی‌سازی سرور یا ماشین، کانتینرها حاوی تصویر سیستم‌عامل (OS image) نیستند. این موضوع باعث می‌شود تا کانتینرها کم‌حجم‌تر شوند و علاوه‌بر انتقال ساده‌تر، هزینه‌های سربار کمتری نیز داشته باشند.
در استقرار برنامه‌های بزرگ‌تر، ممکن است چندین کانتینر به‌صورت دسته‌ای به‌کار گرفته شوند. چنین خوشه‌های بزرگی را معمولاً ارکستراتورهای کانتینری مانند Kubernetes مدیریت می‌کند. درمجموع، می‌توان گفت کانتینرها تمامی عملکردها و مزایای ماشین‌های مجازی را دارند؛ ازجمله قابلیت جداسازی برنامه و مقیاس‌پذیری و مقرون‌به‌صرفه‌بودن.
کانتینرها روشی ساده برای ساخت، آزمایش، استقرار و استقرار مجدد برنامه‌ها در محیط‌های مختلف، از لپ‌تاپ گرفته تا دیتاسنترهای داخلی و حتی فضاهای ابری هستند. ازجمله مزایای استفاده از کانتینر می‌توان به این‌ها اشاره کرد:
داکر (Docker) یک لایه واسطه بین سیستم عامل اصلی و بسته نرم افزاری ایجاد می‌کند. در واقع با استفاده از این لایه، نرم افزارها را از یکدیگر تفکیک می‌کند.
در سیستم عامل لینوکس قابلیت‌هایی برای تفکیک و ایزوله کردن منابع وجود دارد که هم هسته سیستم عامل و هم گروه‌ها و منابع سخت افزاری و نرم افزاری سیستم عامل را به صورت ایزوله و تفکیک شده در اختیار نرم افزارها قرار می‌دهد، که سیستم داکر نیز از آنها استفاده می‌کند. به عنوان مثال، قابلیت‌هایی مانند cgroups و kernel namespaces از جمله مواردی هستند که Docker از آنها استفاده می‌کند.
داکر یک ابزار اوپن سورس برای طراحی و ساخت برنامه‌ها به کمک Container است. Container به برنامه نویس کمک می‌کند که پروژه خود را با تمام بخش هایی که دارد (مثل کتابخانه ها، وابستگی‌ها و غیره) به صورت یک پکیج دربیاورد. به لطف این تکنیک، برنامه نویس خیالش راحت است که برنامه او می‌تواند در سیستم‌های دیگر بدون نیاز به تنظیمات خاص یا ابزارهای جانبی اجرا شود. داکر را شبیه به ماشین مجازی در نظر بگیرید، با این تفاوت که بازدهی بسیار بالاتری دارد.
امیدواریم که این آموزش برای شما مفید بوده باشد؛ همچنین شما می‌توانید برای دستیابی به جدیدترین اطلاعات حوزه‌ی فناوری و ارتباطات ، دیگر مقالات مارو مطالعه کنید .
